Μεταξύ των ανθρώπων υπάρχει μια απόσταση.
Βέβαια, δεν αναφέρομαι στην πραγματική, χειροπιαστή, χιλιομετρική απόσταση, αλλά στην ουσιαστικότερη, τη ψυχική απόσταση.
Άλλους λοιπόν τους νιώθω κοντά, άλλους μακριά. Κοντά, ακόμα και αν βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά.
Το θέμα είναι πως εξαλείφουμε την ψυχική απόσταση με λειτουργικό και υγιή τρόπο.
Δε θ’ αναρρωτηθώ αν θέλουμε να είμαστε κοντά με κάποιους ανθρώπους, γιατί θέλουμε, είναι γενική αλήθεια. (Εδώ να υπενθυμίσω ότι η υπερβολική ανεξαρτησία είναι αποτέλεσμα ψυχικού τραύματος).
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά λοιπόν, που σίγουρα τα ξέρουμε όλοι, στην πράξη δυσκολευόμαστε ωστόσο. Υπενθυμίζω λοιπόν :
- Μιλάμε, επικοινωνούμε : Αρχικά μπορεί να είναι για τον καιρό, πώς ήταν η μέρα στη δουλειά, σταδιακά με το χρόνο μπορεί να είναι για το τί μας πλήγωσε στην παιδική μας ηλικία. Στην καλύτερη περίπτωση, καταφέρνουμε να υπάρχει ανάπτυξη οικειότητας, εμπιστοσύνης. Τα μέλη της σχέσης αισθάνονται ασφάλεια, στοιχεία τα οποία υποδηλώνουν βαθύτερο ουσιαστικότερο δέσιμο. Εύκολο ; Όχι. Για σχέσεις μιλάμε άλλωστε.
- Επιδιώκουμε την επαφή από κοντά : Καλά τα μηνύματα, τα τηλέφωνα, οι βιντεοκλήσεις αλλά σαν το από κοντά, δεν έχει.
- Τελευταίο και κυριότερο όμως είναι, τα δύο παραπάνω ΝΑ ΓΊΝΟΝΤΑΙ ΑΜΟΙΒΑΊΑ.
Είναι ωραία να θέλω να έχω καλές ανθρώπινες σχέσεις. Το θέμα είναι όμως…
Τι γίνεται όταν το ένα μέλος δεν καλύπτει την απόσταση για να προσεγγίσει τον άλλον;
Το άλλο μέλος είναι πρόθυμο να καλύψει αυτό το κενό;
Μπορούν και οι δύο να συμμετέχουν αρμονικά σε αυτό το χορό;
Αντωνία Ποθητού, Coach/ Ψυχολόγος
Αν χρειάζεσαι περισσότερες πληροφορίες, μπορείς να βρεις εδώ:
Coaching: Σε τί μπορεί να με βοηθήσει;
Γιατί κάποιοι θυμώνουν με τον ψυχοθεραπευτή τους;
Η μέθοδος του Σωκράτη και το Coaching
Αλλάζοντας πεποιθήσεις, αλλάζεις τη ζωή σου
Στόχοι: Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας;