Tο καλύτερο μάθημα για την αγάπη

«Αυτό είναι το καλύτερο μάθημα για τους γονείς.

Κανείς δεν αγαπά πραγματικά κανέναν.

Όλοι αγαπάνε ιδιοτελώς.

Η αγάπη στις περισσότερες περιπτώσεις είναι φτιαγμένη από όρους και προϋποθέσεις βασισμένες στον έλεγχο, στο φόβο και τον εγωισμό μας.

Έτσι, ζούμε σύμφωνα με περιγραφικές λίστες του τί πρέπει και τί δεν πρέπει να κάνουμε και πιστεύουμε ότι αν δεν τις ακολουθούμε, δεν είμαστε αρκετοί.

Όταν το κάνουμε αυτό με ένα παιδί που έρχεται σε αυτό τον κόσμο με ένα ζωντανό πνεύμα που επιθυμεί να μάθει και να καταλάβει, έχουμε ήδη καταστρέψει αυτή την πιθανότητα με το να του δίνουμε αυτή τη λίστα με το τί πιστευούμε εμείς για το τί είναι αποδεκτό ή όχι, επιτυχία ή αποτυχία, ομορφιά ή κατάκτηση.

Έπειτα, απαιτούμε να ακολουθήσουν το δικό μας τρόπο, διαφορετικά θα είναι απόκληρα στα μάτια μας. Αυτός ο άμεσος ορισμός από τη μεριά μας του τρόπου να είσαι, αποκλείει τη δυνατότητα του παιδιού να αναπτυχθεί με το δικό του τρόπο.

Παρατηρείτε ότι οι περισσότεροι γονείς δεν αποδέχονται τα παιδιά τους για αυτά που είναι γιατί δεν είναι ακρετά καλά, αρκετά σπουδαία, αρκετά υπέροχα, αρκετά αναγνωρίσιμα, αρκετά «αρκετά»… Έπειτα, δείχνω στους γονείς ότι ο λόγος που δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, να αποδεχτούν τα παιδιά τους για αυτά που πραγματικά είναι, είναι γιατί

δεν έχουν αποδεχθεί τον εαυτό τους.

Η μεγαλύτερη μάχη είναι ότι το παιδί μου δεν είναι αυτό που νόμιζα ότι θα ήταν. Είτε ένας σταρ, ένας ποδοσφαιριστής, ένας υπέροχος πιανίστας ή ένας βολικός υπάκουος υπηρέτης.

Οι περισσότεροι γονείς έχουν μεγαλώσει οι ίδιοι με μία νοοτροπία κατάκτησης υπερβολικών επιτεύξεων και συναντούν μεγάλη δυσκολία στο να καταλάβουν ότι το κίνητρό τους δεν είναι κάτι απαραίτητο, βιολογικό αλλά προέρχεται από τη δική τους αίσθηση ανεπάρκειας, τους δικούς τους φόβους, τις δικές τους ελλείψεις.

Έχουν διδαχθεί ένα δόγμα το οποίο υπέμειναν και δεν έχουν γιατρέψει ολοκληρωτικά τις πληγές που άφησε ώστε να επιτρέψουν να εκφραστεί η δική τους μοναδικότητα ως άνθρωποι.

Έτσι, όταν τους λέω ότι αυτή η νοοτροπία είναι το κίνητρο τους και έρχονται σε επαφή με το μικρό παιδί μέσα τους που ένιωθε ότι είναι ένας απλός άνθρωπος αλλά δεν ένιωθε καλά με την απλότητα αυτή, εκεί είναι που η αποκάλυψη συμβαίνει. Τότε καταλαβαίνουν ότι προβάλλουν τον εαυτό τους στο παιδί τους.

Μην κάνετε αυτό στα παιδιά σας. Το παιδί σας είναι ολόκληρο και εντάξει μέσα στην απλότητά του.

Το παιδί δε χρειάζεται περισσότερα για να νιώσει περισσότερα για τον εαυτό του.

Το παιδί δεν ήρθε στον κόσμο με αυτή την εγωιστική επιθυμία να προσκολληθεί σε πτυχία, ταμπέλες, κριτικές ή πλούτη για να νιώσει ο εαυτός του.

Τα παιδιά νιώθουν ο εαυτός τους, απλώς με το να είναι αυτά που είναι.

Έχουν τον πιο απλό τρόπο να αγγίξουν την όλότητα της υπάρξης τους και τους το κλέβουμε.

Να αγαπάς πραγματικά κάποιον σημαίνει να τον αποδέχεσαι στην ολότητά του χωρίς να εμπεριέχεις τον εαυτό σου στη δική του ύπαρξη.

Δεν είναι υποχρεωμένοι να σε αγαπάνε,

δεν είναι υποχρεωμένοι να σε χρειάζονται,

δεν είναι υποχρεωμένοι να συμφωνούν μαζί σου,

δε χρειάζεται να προσκολλώνται σε σένα.

Τώρα, προσπάθησε να αγαπήσεις το παιδί σου για αυτό που πραγματικά είναι.»

Από την Dr. Shefali.