Ένας καλλιτέχνης προσπάθησε να αποτυπώσει την κοινωνία μας σήμερα σε μερικά σκίτσα. Ένα από αυτά είναι και το παραπάνω.
Άλλοι θάβουν τα συναισθήματά τους,
άλλοι τα καμουφλάρουν,
άλλοι δε γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν,
άλλοι τα υποψιάζονται και δεν τους αρέσουν…
Όλοι καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα:
Φοράνε τη μάσκα τους.
Άλλοι τη φοράνε όλη την ώρα,
Άλλοι μόνο σε εξωτερικούς χώρους,
Άλλοι πάλι φοράνε διαφορετική μάσκα ανά περίσταση…
Και όλοι κρύβονται από τον εαυτό τους.
Είναι σκληρό σίγουρα να εντοπίζεις τα μειονεκτήματά σου,
να μην πληρείς τα στάνταρ της οικογένειας ή της κοινωνίας
και την αυθεντικότητα σου, πιθανότατα να μην την αποδεχτούν…
Εσύ όμως…
ως πότε θεωρείς ότι θα είσαι καλά μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, τον εαυτό σου, το σώμα σου,
όταν εσύ δεν αποδέχεσαι εσένα;
Και θα πουν πολλοί…
«μα γιατί λένε όλοι ότι φοράμε μάσκες , ότι δεν είμαστε αυθεντικοί; Μα, εγώ είμαι!»
Και εδώ να πούμε ότι…
Συνειδητά και ηθελημένα, μάσκες φοράμε τις…. απόκριες!
Στην καθημερινότητα μας όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ο εαυτός μας εφευρίσκει ευφυέστατους τρόπους να διατηρήσει την συνοχή του, αποβάλλοντας ό,τι μπορεί να την «ταρακουνήσει».
Έτσι, ο καθένας αφήνει να περάσει στη συνειδητότητα του ό,τι αντέχει, την αλήθεια που αντέχει.
Για παράδειγμα :
Αν είμαι άτομο που υστερώ σε κάτι, καλλιεργώ ικανότητες σε έναν άλλο τομέα της ζωής μου και με αυτόν τον τρόπο, τονώνω την αυτοπεποίθησή μου. Δηλαδή:
Αν είμαι άτομο που υστερώ στην εξωτερική μου εμφάνισή, ίσως επιλέξω να καλλιεργήσω τις ικανότητες μου στη μαγειρική.
Καλλιεργώ μόνη μου λοιπόν τις δεξιότητες, τις ικανότητες αλλά και το μύθο της καλής μαγείρισσας για το πρόσωπό μου.
Σε περίπτωση που βρεθεί κάποιος που μπορεί να μην του αρέσει το φαγητό μου, μπορεί να σκεφτώ (ή και να πω ακόμη):
«Σιγά. Τί ξέρεις εσύ από μαγειρική; » ή
«Εσύ, κάντο καλύτερα» ή
«Μα ο αγενής! Θα μου πει εμένα για το φαγητό μου;»
Και με αυτόν τον περίτεχνο τρόπο, διαφυλάττω την μαγειρική μου αλλά και την εξωτερική μου εμφάνιση και εν τέλει το «εγώ» που έχτισα με χρόνιο κόπο.
Συνήθως, αν επιτρέψω σε κάποιον να μου καταρρίψει ένα μου μύθο, θα μου καταρριφθούν και άλλοι…
σαν ντόμινο! Ένα ντόμινο που έστησα μόνος μου.
Και τελικά θέλουμε να καταρριφθούν οι μύθοι μας;
Θέλουμε να σταματήσουμε να λέμε ψέματα στον εαυτό μας;
Θέλουμε να μας αποδεχτούμε;
Πόση αλήθεια αντέχουμε;
Και το πιο δύσκολο ερώτημα από όλα :
Αντέχουμε να γκρεμίσουμε το «ντόμινο»;
Έχουμε τη δύναμη, την υπομονή και την επιμονή να ξεκινήσουμε να χτίζουμε σταθερά θεμέλια με σύμμαχο την αλήθεια;
Antonia Pothitou Life & Executive Coach / Ψυχολόγος.
Αν χρειάζεσαι περισσότερες πληροφορίες, μπορείς να βρεις εδώ:
Coaching: Σε τί μπορεί να με βοηθήσει;
Η μέθοδος του Σωκράτη και το Coaching
Αλλάζοντας πεποιθήσεις, αλλάζεις τη ζωή σου
Στόχοι: Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας;
Αντωνία Ποθητού 